Czym jest hałas w pracy?
Hałas, według Rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 5 sierpnia 2005 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach związanych z narażeniem na hałas lub drgania mechaniczne, oznacza każdy dźwięk, który może doprowadzić do utarty słuchu albo może być szkodliwy dla zdrowia lub zwiększać ryzyko wypadku przy pracy.
Wartość graniczna, po przekroczeniu której hałas zaczyna być szkodliwy ustalona jest na poziomie 80 dB dla 8-godzinnego dnia pracy.
Źródła hałasu
Hałas w miejscu pracy może być emitowany przez wiele źródeł. Przede wszystkim są to maszyny, instalacje, narzędzia, przyrządy oraz inne urządzenia techniczne służące do wykonywania pracy. Do prac charakteryzujących się dużym narażeniem na hałas zalicza się między innymi: budownictwo, rolnictwo, sektor zbrojeniowy, inżynierię, produkcję żywności i napojów, stolarstwo, odlewnictwo czy rozrywkę.
Nadmierny hałas jest niezwykle szkodliwym czynnikiem występującym w miejscu pracy prowadzącym do wielu poważnych schorzeń, w tym nawet do trwałej utraty słuchu. Uszkodzenie słuchu jest obecnie jedną z najpowszechniejszych chorób zawodowych. Warto mieć świadomość, że przebywanie w hałasie może powodować nie tylko problemy ze słuchem, ale wpływa negatywnie także na inne organy oraz na układ nerwowy. Do częstych objawów należą: problemy z głosem, podwyższony stres, choroby układu krążenia oraz choroby neurologiczne. Osoby narażone na hałas skarżą się na problemy ze snem, ciągłe odczuwanie zmęczenia czy brak koncentracji.
Hałas, poza negatywnym wpływem na zdrowie osób w nim przebywających, może również przyczyniać się do zwiększenia ryzyka wystąpienia wypadków w pracy. Dzieje się tak głównie z powodu utrudnionej komunikacji pomiędzy pracownikami, gdyż ustne polecenia czy ostrzeżenia akustyczne mogą być niezrozumiane lub nieusłyszane.
Techniczne środki ograniczania hałasu
• zastępowanie najbardziej hałaśliwych procesów produkcyjnych mniej głośnymi,
• używanie cichobieżnych urządzeń, maszyn oraz narzędzi,
• zadbanie o odpowiednią akustykę pomieszczeń,
• stosowanie dźwiękoizolacyjnych kabin sterowniczych,
• zastosowanie obudów dzwiękochłonno-izolacyjnych do stłumienia hałasu emitowanego przez maszyny bądź tego rodzaju ekranów do osłony danego stanowiska pracy.
Wszystkie wymienione metody ochrony zbiorowej mają za zadanie zredukować hałas u źródła. Tam, gdzie nie jest to możliwe konieczne jest dodatkowe stosowanie ochronników słuchu.
Dla wyeliminowania zagrożeń związanych z hałasem należy stosować środki ochrony indywidualnej, które zredukują hałas do bezpiecznego poziomu.
I tu mamy do wyboru 2 rodzaje - nauszniki ochronne i wkładki przeciwhałasowe inaczej stopery do uszu.
nauszniki ochronne występują w 2 wersjach;
1 Nauszniki pasywne nie zawierają elektroniki i służą jedynie do blokowania szkodliwych dźwięków przed przenikaniem do ucha.
2 Nauszniki aktywne natomiast wzmacniają dźwięki o niskim natężeniu. Wzmacnianie zmniejsza się stopniowo w miarę zbliżania do poziomu 80 dB i przechodzi w coraz silniejsze tłumienie dźwięków, gdy poziom hałasu jest większy. ma to szczególne zastosowanie podczas prac, gdzie konieczna jest bezproblemowa komunikacja, a hałas występuje jako zmienny lub impulsowy. Wariantem tych nauszników są modele z wbudowanymi wejściami do komunikacji bezprzewodowej. Przykłady zastosowań: strzelnica - komunikacja z instruktorem, praca zespołowa
Stopery do uszu w formie gąbki lub gumki wkładane są bezpośrednio do małżowiny usznej. Jest to najtańsza wersja, bo podstawowe gąbki kosztują kilkadziesiąt groszy. Ze względu na higienę i dyskomfort stosowane są sporadycznie.